کاربری جاری : مهمان خوش آمدید
 
خانه :: شعر
موضوعات

اشعار



عید مبعث پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله

شاعر : ناشناس     نوع شعر : مدح     وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلن     قالب شعر : غزل    

تا شــعــاع مـهـرت عالــمــتــاب شد            مــهــربــانی از خــجـــالت آب شــد

این زمین دیگر کــویر تـشـنه نیست            زنــده شــد، آبــاد شــد، شــاداب شد


 فارغ از نسل و نژاد و رنگ و بـو            هر غــلامــی با تو بود اربــاب شـد

 تو هــمـــانـی که بــــلال مسجــدت            گــل عــرق هایش گــلاب نــاب شد

 هر که با تو با عـــلــی راضی نشد            وصل بــر دریـــا نشد مــرداب شـد

 از زلال چــشمــــه های وحـــی تو            تشنه ای همــچــون علی سیراب شد

 این عـــلــــی که مست پیغمبر شده            بــا دعــــــای مــصــطفی حیدر شده

: امتیاز

عید مبعث پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله

شاعر : مرتضی حیدری آل کثیر نوع شعر : مدح وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

نوبت درست لحظۀ آخـر به ما رسید          انسان به عاشقانه ترین ماجرا رسید

حوا درنگ کرد زمین سیب سرخ شد          آدم سـکــوت کرد قـیـامت فرا رسید


کشتی شکستگان و رسولان نا امیـد           در انتظار معـجــــزه بـودند تا رسید

از دشت ها تلاوت باران شروع شد           از کوه ها به گوش بیابان صدا رسید

تاریخ ایستاد جهان مکث کرد و بعد           فــواره ای بلند شـد و تا خــدا رسیـد

پیغمبری به رنگ گل سرخ باز شد            عطر تنش به دورترین روستا رسید

: امتیاز

عید مبعث پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله

شاعر : ژوليده نيشابورى نوع شعر : مدح وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

آن شب سكوت خلوت غار حرا شكست           با آن شكست، قامت لات و عزا شكست

آمد به گوش ختم رسـولان نـدا بخــوان           مُهر سكوت لعـل بشر زان نــدا شكست


با خواندن نخــوانده الـفبا طلسم جهـــل            در سرزمين ركن و مقام عصا شكست

آدم به باغ خـــلـــد خــدا را سپاس گفت           تا سدّ ظلم و فـــقــر به ام القـرا شكست

نوح نبى به ساحل رحمت رسيد و خورد           طوفان به پاس حرمت خيرالورا شكست

بر تخت گل نشست در آتش خليـل حق           تا خــتـــم الانـبيا گل لبخـنــد را شكست

عيسى مسـيــح مُهر نبــوّت به او سپرد           زيرا كه نيست دين ورا تا جـزا شكست

آمد برون ز غـــــار حـرا ميــر كائنات           آن سان كه جــام خـندۀ باد صبا شكست

در خانه رفت و ديد خديـجه كه مى‌دهد           از بوى خويش مُشك غزال ختا شكست

بر دور خويش كهنه گليمى گرفت و خفت           آمد ندا كه داد به خــوابش نــدا شكست

يا «ايّها المدّثر»ش آمد به گوش و گفت           بايد كه سدّ درد ز هــر بيـنــوا شكـست

قانون مرگ زنده به گوران به گـوركن          كز مرگ دختران نرسد بر بقــا شكست

آمـــاده بهـــر گفتن تكــبــيــر كـن بلال           چون مى‌دهد به معركه خصم دغا شكست

اينك به خلــق دعــوت خود آشكــار كن          هرگز نمیخورد به جهان دين ما شكست

برخيز و بت شكن كه على دستيار توست          كز بت نمى‌خورد على مرتضى شكست

طعن ابى لهب نكــــنــد رنجه خـاطرت           كو مى‌خورد ز آيه «تبّت يـدا» شكست

« ژوليده» گفت از اثـر وحى ذات حق          آن شب سكوت خلوت غار حرا شكست

: امتیاز

عید مبعث پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله

شاعر : علی معلم دامغانی نوع شعر : مدح وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : مثنوی

باور كنــيــم رجعت سرخ ستـاره را            مــيــعــاد دسـتـبـرد شگفتى دوبـاره را

بــاور كنيم رويش سـبــز جـوانـه را            ابهـــام مــردخـيــز غـبــار كـرانــه را


باوركنيم ملك خدا را كه سرمد است            باور كنيم سكّه به نام محمــد(ص) است

آفت نبود و موت نبـود و نفس نبــود            او بود و بود او جز او هيچ كس نبود

« قال الست ربكم » ى را بلا زدنـد            فــالــى زدنــد و قرعه تكوين ما زدند

سالار «كنت كنز» در آيينه نطفه راند            برقى جـهــيـد و خرمن آدم نشانه ماند

ويـــرانه گرد خانه زنجير او شـديم            ز افلاكيــــان خـلـيــفــه تقدير او شديم

گرديد چرخ وخاك فلك كو به كونشست            آدم رهيد و نوح به جودي فرو نشست

ايـــوبها به سفره كرمان كَــرَم شدند            يعقوبها به حوصله پــامــال غـم شدند

موسى بسى ز نيل حوادث امان گرفت            تا همچو نيل دامن فرعـونيان گــرفت

بسيار بت شكست كه از سيم كرده بود            تهمت به بت زدند، براهـيم كرده بود

از رشكِ لطف، جان ملايك ملول ماند            هيهات برزمانه كه انسان جهول ماند

راوي! به شب،حجاب نكويي،حجاب قـُبح            راوي! به صبح، صبح شكافنده، صبحِ صبح

راوي! به فتح، فتح نمايان به آسمان            راوي! به تين و زيت و به افسانه زمان

راوي! بخوان به خواندن احمد دراعتلا            بر بام آسمان،شب معني، شب «حرا»

شبها شبند و قدر،شب عاشفانه‌هاست            عالم فسانه،عشق فسانه‌ي فسانه‌هاست

راوي! بخوان كه رستم افسانه مي‌رسد            جوهر فــروش همت مردانه مي‌رسد

راوي! بخوان كه افسر سيارگان مَه است           راوي! بخوان كه مهدي موعود در ره است

باور كنـيــم رجعت ســــرخ ستاره را            ميعاد دستــــبرد شگــفـتي دوباره را

باور كنيم ملك خدا را كه سرمد است            باور كنيم سكه به نام محمد(ص) است

خونـيــن به راه دادرسي ايـسـتــاده‌ايم            چون لاله داغــدار كسى ايـسـتــاده‌ايم

اى دوست! اى عزيزمجاهد!رفيق راه            مقداد روز! مالك ِ شب! ميـثم پگــاه!

اى در صفا به همت مــردانه استــوار           اى مرد مرد! مرد خدا! مرد روزگار

مرغى چنين بلازده جان درقفس نداد            حقا كه داد عشق تو دادي و كس نداد

رفتى كه بازگردي و تا ما خبر شديم            اى پيـشـتــاز قــافـله! بي‌همسفر شديم

گيتى به اهل عشق، به دستان،چه مي‌كند            حالى به ما شقاوتِ پـستان چه مي‌كند

با ما چه مي‌كنند به رندى در آشيــان            اين نابكار خانه به دوشان، حراميان

اى دوست! اى عزيز! رهايى مباركت            از همرهان خسته جــدايــي مباركت

اين جا خوش است ضجه زنجيريان هنوز           مردم كـُش است دشنه تقديريان هنوز

اين جا هنوز عرصه گير و كشاکش است           اين جا هنوز خواب اسارت مشوش است

اين جا جهان شب است،ولى بيكرانه نيست           فــــرداى روشنايي ره بي‌بهانه نيست

شبها شبند و قدر، شب عـاشقانه‌هاست           عالم فسانه، عشق فسانـۀ فسانه‌هاست

: امتیاز